Inleiding

Logosynthese is een nieuw model om mensen te helpen bij mentale en emotionele heling en bij het bewandelen van hun pad van persoonlijke en spirituele ontwikkeling. Het model is sinds 2005 ontwikkeld door dr. Willem Lammers, MSc, Dpsych, TSTA.

Logosynthese is afgeleid van vele 20e-eeuwse scholen voor counseling en psychotherapie. Als nieuwe tak aan de snelgroeiende boom van de energiepsychologie helpt Logosynthese mensen ook om hun levensmissie te vinden en te vervullen, met behulp van de eeuwenoude kracht van woorden, van een eeuw kennis van de psychoanalyse en vanuit de nieuwste inzichten in de neurowetenschappen. Het model is ook diepgeworteld in de humanistische psychologie en in een spirituele benadering van het menselijk bestaan.

Ik geef hier een overzicht van de belangrijkste concepten van de Logosynthese theorie en ik geef ook de basisprincipes weer van de technieken zoals ze gebruikt worden in zelf-coaching en in professionele begeleiding. Ik zal ook enkele voorbeelden uit de praktijk geven.

Logosynthese gaat ervan uit dat ieder mens een manifestatie is van Essentie, een hoger Zelf, een onsterfelijke ziel of geest. We gaan er ook van uit dat dit menselijk wezen in dit bestaan een taak, doel of missie heeft om te onderzoeken, te ontdekken, te leren, te oefenen, te onderwijzen of om bij te dragen aan het bewustzijn van het universum als geheel. Bij binnenkomst in de wereld van vorm is een mens een coherent energiesysteem in stroming: het Oorspronkelijke Zelf.

Het Oorspronkelijke Zelf is uitgerust met een lichaam en een geest als instrumenten in dienst van zijn missie. Het lichaam is de hardware, het voertuig waarmee de pasgeboren mens de fysieke omgeving kan verkennen met behulp van de zintuigen. Na een periode van groeien en leren wordt het lichaam een geavanceerd voertuig dat actief kan handelen en reageren op de omgeving. Om goed te functioneren heeft het lichaam voedsel, drinken, onderdak, beweging, rust en oefening nodig. Als niet aan deze voorwaarden wordt voldaan, schakelt het lichaam over op de overlevingsmodus en neemt het de controle over, waarbij het signalen van de geest en van het Hogere Zelf, van Essentie, onderdrukt. Het reageert met vechten, vluchten of bevriezen op waargenomen gevaren.

De geest kan complexe situaties aan en komt overeen met de software van dit voertuig. Het functioneert vanuit een competentiemodus die de persoon in staat stelt om fysieke, psychologische, sociale en culturele behoeften en verlangens te vervullen, gebaseerd op planning en strategie. De geest heeft een breed scala aan mogelijkheden om de omgeving te beïnvloeden en hierop te reageren ten dienste van behoeften en verlangens. Het stelt de persoon in staat om mensen en objecten in de omgeving te begrijpen en om een referentiekader op te bouwen van waaruit het lichaam kan waarnemen en handelen. 

De geest heeft ook behoeften: informatie, constantheid, afwisseling, aandacht, steun en respect. Als hierin niet wordt voorzien, zal de geest de leiding nemen en proberen situaties te creëren waarin deze behoeften worden vervuld. Dan verdwijnt het volbrengen van de missie vanuit Essentie naar de achtergrond van de onderbewuste geest.

Lichaam en geest kunnen de missie van het Oorspronkelijke Zelf ondersteunen als hun eigen behoeften vervuld zijn. Anders kunnen ze de taak van het Oorspronkelijke Zelf in de weg staan. 

Als de persoon in contact is met zijn missie, worden zijn gedachten, emoties en handelingen geleid door de vereisten van deze missie in het leven. Als de behoeften die verbonden zijn aan bepaalde ontwikkelingsstadia niet voldoende vervuld worden, wordt de ontwikkeling van het Zelf stopgezet en overweldigt het bewustzijn van lichaam en geest, het bewustzijn van de ware aard en missie van het Zelf – er ontstaat trauma.